A new vision for old age care
ഇന്ത്യ കൂടുതൽ നഗരവൽക്കരിക്കപ്പെടുകയും കുടുംബങ്ങൾ ചെറിയ യൂണിറ്റുകളായി തകരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, പ്രായമായവർക്കുള്ള വീടുകൾ ഉയർന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്. വയോജനങ്ങളുടെ പരിചരണം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് ഒരു കൂട്ടം പ്രൊഫഷണലുകളോ വയോജന സേവനങ്ങളിൽ താൽപ്പര്യമുള്ള സന്നദ്ധ സംഘടനകളോ ആണ്. ഇന്ത്യയിലെ നഗരങ്ങളിലും അർദ്ധ നഗരങ്ങളിലും ഇത്തരം കെയർ ഹോമുകളുടെ എണ്ണം അതിവേഗം വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഈ വീടുകൾ ഒന്നുകിൽ പണമടച്ചതോ സൗജന്യമോ സബ്‌സിഡിയോ ഉള്ള സേവനം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. സാധാരണഗതിയിൽ, ഇത്തരം ഹോമുകൾ നടത്തുന്നത് സർക്കാരിന്റെ പിന്തുണയോടെ എൻജിഒകളോ മതപരമോ സന്നദ്ധ സംഘടനകളോ പ്രാദേശിക മനുഷ്യസ്‌നേഹികളോ ആണ്. അവർ തങ്ങളുടെ താമസക്കാർക്ക് താമസസൗകര്യവും സമയബന്ധിതമായ പരിചരണവും സുരക്ഷിതത്വബോധവും നൽകുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ വീടുകളിൽ നിയന്ത്രണ മേൽനോട്ടം ഇല്ലാത്തതിനാൽ സേവനത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരം വ്യത്യാസപ്പെടുന്നു. പല വീടുകളിലും വ്യക്തമായി സ്ഥാപിതമായ സ്റ്റാൻഡേർഡ് ഓപ്പറേറ്റിംഗ് നടപടിക്രമങ്ങൾ ഇല്ല, ആരോഗ്യ സംരക്ഷണത്തിലേക്കുള്ള അവരുടെ റഫറൽ പാതകൾ അനൗപചാരികമാണ്.
അതിവേഗം വളരുന്ന ഒരു വിഭാഗം
വയോജനങ്ങളുടെ ഭവനങ്ങളോടുള്ള ഔപചാരികമായ സമീപനം ഇന്ത്യയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു സുപ്രധാന നയവും ആസൂത്രണവുമാണ്. യുഎൻ വേൾഡ് പോപ്പുലേഷൻ ഏജിംഗ് റിപ്പോർട്ട് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഇന്ത്യയുടെ പ്രായമാകുന്ന ജനസംഖ്യ (60 വയസും അതിൽ കൂടുതലുമുള്ളവർ) 2050 ഓടെ ഏകദേശം 8% ൽ നിന്ന് 20% ആയി വർദ്ധിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. 2050-ഓടെ, പ്രായമായവരുടെ ശതമാനം 326% വർദ്ധിക്കും, 80 വയസും അതിനുമുകളിലും പ്രായമുള്ളവരുടെ എണ്ണം 700% വർദ്ധിക്കും, ഇത് അവരെ ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും വേഗത്തിൽ വളരുന്ന പ്രായ വിഭാഗമാക്കി മാറ്റും. ഈ ഭാവി മനസ്സിൽ വെച്ചുകൊണ്ട്, നമ്മുടെ നയ ചട്ടക്കൂടുകളും സാമൂഹിക പ്രതികരണങ്ങളും ഈ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ നേരിടാൻ സജ്ജമാകേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
വയോജനങ്ങളുടെ വീടുകളിലെ ആരോഗ്യനിലവാരം കേന്ദ്രീകരിച്ച് ഹൈദരാബാദിൽ നിന്നുള്ള സമീപകാല ഗവേഷണ പ്രബന്ധങ്ങളിൽ ചില രസകരമായ ഉൾക്കാഴ്ചകളുണ്ട്. അവരുടെ പ്രായമായ താമസക്കാരുടെ അടിസ്ഥാന ആരോഗ്യ ആവശ്യങ്ങൾ അഭിസംബോധന ചെയ്യുമ്പോൾ നല്ല ഉദ്ദേശ്യങ്ങളും ജീവകാരുണ്യ ബോധവും പലപ്പോഴും അപര്യാപ്തമാണ് എന്ന വസ്തുത പത്രങ്ങൾ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. എൽവി പ്രസാദ് ഐ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ ഹൈദരാബാദ് ഒക്യുലാർ മോർബിഡിറ്റി ഇൻ ഏഡർലി സ്റ്റഡിയുടെ (ഹോംസ്) ഫലങ്ങളാണ് ഈ പേപ്പറുകൾ, ഇത് പ്രാഥമികമായി അത്തരം വീടുകളിലെ പ്രായമായ താമസക്കാരുടെ കാഴ്ച ആവശ്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണ്. പഠനത്തിന്റെ ഭാഗമായ ഏകദേശം 30% നിവാസികൾക്ക് (40 വീടുകളിൽ നിന്നുള്ള 1,500-ലധികം പേർ) ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള കാഴ്ച വൈകല്യമുള്ളവരായിരുന്നു, എന്നാൽ ഈ കാഴ്ച വൈകല്യത്തിന്റെ ഏതാണ്ട് 90% ലളിതവും താരതമ്യേന ചെലവ് കുറഞ്ഞതുമായ ആരോഗ്യ ഇടപെടലുകൾ വഴി പരിഹരിക്കാൻ കഴിയും: മെച്ചപ്പെട്ട കണ്ണട അല്ലെങ്കിൽ തിമിര ശസ്ത്രക്രിയ.
കാഴ്ച വൈകല്യത്തിന്റെ ചില 'കാണാത്ത' ഫലങ്ങളും പഠനത്തിൽ കണ്ടെത്തി: പലരും വിഷാദരോഗത്തിന് വിധേയരായിരുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, കാഴ്ചശക്തിയും കേൾവിക്കുറവും ഉള്ളവരിൽ വിഷാദരോഗത്തിന്റെ തോത് ഇല്ലാത്തവരേക്കാൾ അഞ്ചിരട്ടി കൂടുതലായിരുന്നു. നമ്മുടെ വീടുകളും കെട്ടിടങ്ങളും സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടുകളും പ്രായമായവരെ (അല്ലെങ്കിൽ വികലാംഗരെ) മനസ്സിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് നിർമ്മിച്ചതല്ല. ആളുകൾ പ്രായമാകുമ്പോൾ, അവരുടെ മോട്ടോർ കഴിവുകൾ ദുർബലമാകുമ്പോൾ, അവർ താഴെ വീഴാനും സ്വയം ഉപദ്രവിക്കാനും സാധ്യത കൂടുതലാണ്. ഒരു വൈകല്യം ഉണ്ടാകുന്നത് ഈ അപകടസാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. സുരക്ഷിതമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്ന, ആക്സസ് ചെയ്യാവുന്നതും പ്രായമായവർക്ക് സൗഹൃദപരവുമായ ഘടനകൾ ആസൂത്രണം ചെയ്യുന്നതിനുപകരം, ഞങ്ങൾ അവരുടെ ചലനശേഷി കുറയ്ക്കുന്നു. പ്രവർത്തനപരമായ കഴിവുകളുള്ള ആളുകളോട് പാചകം, തയ്യൽ, വൃത്തിയാക്കൽ അല്ലെങ്കിൽ കഴുകൽ തുടങ്ങിയ ദൈനംദിന ജോലികളിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഇത് അവരുടെ സാമൂഹികത കുറയ്ക്കുന്നു,
ഇന്ന് പ്രായമായവർക്കുള്ള വീടുകളുടെ അവസ്ഥ, നമുക്ക് എളുപ്പത്തിൽ അഭിസംബോധന ചെയ്യാവുന്ന ചില താഴ്ന്ന പഴങ്ങൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു: അത്തരം വീടുകൾക്കും പൊതുജനാരോഗ്യ സൗകര്യങ്ങൾക്കുമിടയിൽ അടിസ്ഥാന ആരോഗ്യ പരിശോധനയ്ക്കായി ഔപചാരിക പാതകൾ നിർമ്മിക്കുക. രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാര, രക്തസമ്മർദ്ദം, ആനുകാലിക കാഴ്ച, ശ്രവണ പരിശോധന, മാനസികാരോഗ്യം വിലയിരുത്തുന്നതിനുള്ള ലളിതമായ ഒരു ചോദ്യാവലി എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. അത്തരം ഇടപെടലുകൾ ചെലവുകുറഞ്ഞതാണ് (രാവിലെ നടക്കാൻ പോകുന്നവർക്കായി പൊതുസ്ഥലത്തിന് പുറത്ത് മോട്ടോർസൈക്കിളിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന എല്ലാ സ്ക്രീനിംഗുകളെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക) ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുന്നതിനും പിന്തുണ നൽകുന്നതിനും ഒരുപാട് ദൂരം പോകാനാകും. അത്തരം സ്ക്രീനിംഗുകൾ തിരിച്ചറിയുന്ന ഏതെങ്കിലും ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിന് ഔപചാരികമായ പാതകൾ നിർമ്മിക്കുക എന്നതാണ് അടുത്ത ഘട്ടം. പല ആശുപത്രികൾക്കും (പൊതു, എൻ‌ജി‌ഒ നടത്തുന്നതും സ്വകാര്യ പരിചരണവും) സഹായിക്കാനാകും.
പൊതു നയ പിന്തുണ
പ്രായമായവർക്കുള്ള വീടുകളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിന് ശക്തമായ പൊതുനയത്തിന്റെ ആവശ്യകത നിർണായകമാണെങ്കിലും. ആരോഗ്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ പ്രായമായവർക്ക് അനുയോജ്യമായ ഒരു സമഗ്രമായ പാക്കേജുകൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട് - ഉദാഹരണത്തിന് പ്രമേഹം, ഹൃദ്രോഗം അല്ലെങ്കിൽ ക്യാൻസർ എന്നിവയ്ക്കുള്ള പരിഹാരങ്ങളല്ല. പരിചരണം നൽകിക്കഴിഞ്ഞാൽ എന്ത് സംഭവിക്കും? വയോജനങ്ങൾക്കുള്ള ഭവനങ്ങൾ അവരുടെ സൗകര്യങ്ങളും കെട്ടിടങ്ങളും സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടുകളും വയോജനങ്ങൾക്കും വികലാംഗർക്കും അനുയോജ്യമാക്കുന്നതിന് നയത്തിലൂടെ വീണ്ടും നയിക്കപ്പെടണം. ഡിസൈൻ, ആർക്കിടെക്ചർ, നാഗരിക സൗകര്യങ്ങൾ എന്നിവ അടിസ്ഥാനപരമായി ചിന്തിക്കണം - ഈ നൂതനങ്ങൾ ചെലവേറിയവയിൽ താമസിക്കുന്നവർക്ക് മാത്രമല്ല, എല്ലാ താമസക്കാർക്കും ലഭ്യമാകണം. സമൂഹത്തിന് മൊത്തത്തിൽ ഇവിടെ പാഠങ്ങളുണ്ട്, പക്ഷേ, അവർ പറയുന്നതുപോലെ, നമുക്ക് ഒരു ഘട്ടം എടുക്കാം.
എൽവി പ്രസാദ് ഐ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ സയൻസ്, ഹെൽത്ത് ഡാറ്റ, സ്റ്റോറി ടെല്ലിംഗ് എന്നിവയുടെ അസോസിയേറ്റ് ഡയറക്ടറാണ് തേജ ബാലന്ത്രപു; എൽവി പ്രസാദ് ഐ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിലെ പബ്ലിക് ഹെൽത്ത് റിസർച്ച് ആൻഡ് ട്രെയിനിംഗ് അസോസിയേറ്റ് ഡയറക്ടറാണ് ശ്രീനിവാസ് മർമാമൂല
As India becomes increasingly urbanised and families break up into smaller units, homes for the elderly have sprung up. The care of elderly people is managed by a set of professionals or voluntary organisations interested in geriatric services. The number of such care homes is rising rapidly in urban and semi-urban India. These homes are either paid for, or offer free or subsidised service. Typically, such homes are run by NGOs, religious or voluntary organisations with support from the government, or by local philanthropists. They provide accommodation, timely care, and a sense of security for their residents. However, the quality of service varies as these homes lack regulatory oversight. Many homes lack clearly established standard operating procedures, and their referral paths to health care are informal. There is an urgent need to understand the quality of life at such institutions, including the impact of these homes on the mental health of their residents.
A rapidly growing section
A formal approach to homes for the elderly is an important policy and planning issue for India. The UN World Population Ageing Report notes that India’s ageing population (those aged 60 and above) is projected to increase to nearly 20% by 2050 from about 8% now. By 2050, the percentage of elderly people will increase by 326%, with those aged 80 years and above set to increase by 700%, making them the fastest-growing age group in India. With this future in mind, it is essential that our policy framework and social responses are geared to meet this reality.
A recent set of research papers from Hyderabad focusing on the quality of health in homes for the elderly has some interesting insights. The papers highlight the fact that good intentions and a sense of charity are often inadequate when it comes to addressing the basic health needs of their elderly residents. These papers are outcomes of the Hyderabad Ocular Morbidity in Elderly Study (HOMES) by the L.V. Prasad Eye Institute that was primarily meant to understand the vision needs of elderly residents of such homes. About 30% of the residents who were part of the study (over 1,500 participants from 40 homes) had a vision impairment of some sort, but nearly 90% of this vision impairment could be addressed by simple, relatively low-cost health interventions: issuing better eye glasses or cataract surgery.
The study also found some ‘unseen’ effects of vision impairment: many were prone to depression. In fact, those with both vision and hearing impairment had a rate of depression that was five times higher than those without. Our homes, buildings and social environment are not built keeping the elderly (or people with disabilities) in mind. As people age, and their motor skills weaken, they are at a greater risk of falling down and hurting themselves. Having an impairment increases this risk. Instead of planning for accessible and elderly-friendly structures that allow them to operate safely, we reduce their mobility. People with functional skills are asked to stay away from daily tasks like cooking, sewing, cleaning, or washing up. This reduces their sociability, their sense of independence and well-being — all leading up to mental health issues and depression.
The state of homes for the elderly today offers us some low-hanging fruit we can address easily: build formal pathways for basic health screening between such homes and public health facilities. This can include screenings for blood sugar, blood pressure, periodic vision and hearing screening, and a simple questionnaire to assess mental health. Such interventions are inexpensive (think of all the motorcycle-operated screenings outside public grounds for morning-walkers) and could go a long way in identifying health issues and offering support. The next step would be to build formal pathways to address any health issues that such screenings identify. Many hospitals (public, NGO-run, and private care) can help.
Public policy support
Crucial though will be the need for robust public policy to support homes for the elderly. Health institutions will also need to offer a comprehensive set of packages that are tailored for the elderly — not piecemeal solutions for diabetes, cardiology or cancer, for example. What happens once care is provided? Homes for the elderly must be guided, again by policy, to make their facilities, buildings and social environment elderly- and disabled-friendly. Design, architecture and civic facilities must be thought from the ground up — and these innovations must be available for all residents, not just those living in expensive ones. There are lessons here for society as a whole, but, as they say, let’s take one step at a time.
Tejah Balantrapu is Associate Director, Science, Health Data, and Story-telling , L.V. Prasad Eye Institute; Srinivas Marmamula is Associate Director, Public Health Research and Training, L.V. Prasad Eye Institute
അഭിപ്രായങ്ങള്‍
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ